De focus van het RIVM op de R factor is een typisch wetenschappelijke benadering. Echter, die benadering slaat niet echt aan bij niet wetenschappers. Misschien maar goed ook. Immers in het leven draait het om kansberekening en scenario's die de persoonlijke levenssfeer bedreigen.
Risico = kans dat het gevaar (in dit geval de blootstelling aan een besmet mens) zich voordoet x effect (het mogelijke resultaat van die blootstelling), is de intuïtieve benadering van een mens.
De redenering is eenvoudig, we gijzelen achttien miljoen mensen omdat we maar duizend IC bedden hebben. Waarom moet het hele volk hieronder lijden?
Er zijn tienduizend positieve testen per dag, die zijn tien dagen van de kaart, op enig moment zijn er dus honderdduizend besmette mensen in Nederland in een fase van de ziekte?
Die zijn geclusterd in “haarden”. De kans dat je een besmette persoon tegenkomt is klein, dat die dan zoveel virus materiaal draagt dat die jou besmet is nog kleiner en de kans dat jij vervolgens besmet raakt, in het ziekenhuis komt, overlijdt etc.
De kans in een haard is ca. 1 op 200 op een contact. Per aspect van de besmetting een reductie aanname van 10, een besmetting oplopen in een haard 1 op 2000; ziek worden 1 op 20000, ziekenhuis 1 op 200.000 etc. naar de persoonlijke schaal geredeneerd is de risicobeleving laag, aangevuld met “ik ben gezond” etc. Dus hoezo lock down en mondkapjes?