Hoewel de European Energy Directive (EED) bedoeld is voor grote bedrijven is de methodiek prima toe te passen op MKB. Wat dan weer jammer is voor dat MKB is een overheidsinitiatief voor erkende verplichte maatregelen (?) in een theoretisch onoverzichtelijk model, goed bedoeld bedacht van achter een bureau. Noodverlichting op LED geeft echt een wezenlijke besparing. Dat moet dan gemeld worden op een site van het RVO en gecontroleerd door de Omgevingsdiensten. Je bespaart energie die je vervolgens weer verspilt in bureaucratie.
Het gaat om Euro’s, het gaat niet om energie besparen, het gaat bij het MKB om kosten te besparen. Een win win situatie zou je zeggen.
Ook hier geldt weer, dat wanneer men het bedrijfsproces analyseert op energieverbruikers in dat proces in een verbeterde PDCA check een Energiemanagement kan formuleren. Het kosten risico of technische risico dat een onderneming loopt met de wijze van aandrijving of verwarming/ koeling wordt dan maatgevend in de verbetering i.c. de verkleining van het risico.
De CO2 prestatieladder nodigt niet uit tot het invoeren van een Energiemanagement. Op de ladder is een bewustzijnsniveau zonder enige inhoudelijke prikkel om tot verbeteringen te komen, dan wel een prikkel om de best beschikbare techniek toe te gaan passen om de beschikbare energie om te zetten in beweging of warmte. Pas als een bedrijf zijn footprint naar een fysiek bepaalbare prestatie-indicator kan omzetten kan men iets met zijn footprint doen, bijvoorbeeld een footprint per gereden kilometer; een footprint per ton getransporteerd materiaal; een footprint per vierkante meter bestrating etc. de footprint moet gelinkt kunnen worden aan een (deel)activiteit van de organisatie.